Kunstwerken vullen Kursaal meer dan ooit aan als unieke eventlocatie

Het Casino Kursaal werd in 1953 geopend. Het gebouw was en is nog altijd toonaangevend, maar niet enkel door de architectuur. Voor architect Léon Stynen maakte kunst integraal deel uit van de architecturale ruimte. Al van bij het ontwerp hield hij rekening met de integratie van kunstwerken als een essentieel onderdeel van de beleving van het gebouw. Hij schakelde bevriende kunstenaars in zoals Pierre Caille en Edgard Tytgat om dat te realiseren. Een van de bekendste werken is waarschijnlijk De zee, in de volksmond beter bekend als Dikke Mathille. Iedereen kent het beeld op zijn huidige locatie naast het Leopoldpark, maar wat weinig mensen weten is dat ze eigenlijk hier lag op een sokkel aan de kant van de zeedijk. Het werk werd echter verwijderd omdat het in 1963 als aanstootgevend werd beschouwd. De sokkel aan het casino wacht ondertussen nog altijd op haar terugkeer.

De coronacrisis heeft gigantische gevolgen gehad voor de uitbating van het Kursaal, maar het afgelopen jaar werd echter ook nuttig gebruikt om heel wat kunstwerken in ere te herstellen. Bezoekers zullen zo kunnen genieten van het werk van Julien Van Vlasselaer.
Het werk, dat eigenlijk diende als ontwerp voor een wandtapijt, werd gemaakt op papier en is verschrikkelijk broos. Het lag al jaren opgerold onder het podium van het Kursaal. Van zodra je het uitrolde vlogen de stukjes papier er af. Nu de ruimtes van het Kursaal zo lang leeg stonden hebben we het werk laten restaureren. Op drie maanden tijd is het gelukt om het werk te herstellen. Het hangt nu terug op zijn oorspronkelijke plaats na 20 jaar afwezigheid. Ook in de Delvauxzaal kreeg de muurschildering van Paul Delvaux voor het eerst een volledige opknapbeurt. Als bezoekers nu terugkomen zullen ze kunnen genieten van het maandenlange precisiewerk van de restaurateurs.

Het Kursaal zit werkelijk vol verborgen parels. Soms tot bovenaan het balkon zoals het werk van Marc Mendelson. Andere werken hangen dan weer letterlijk in het zicht, maar de kans is groot dat je er al voorbij gelopen bent zonder het zelf te beseffen. In de inkomhal zijn verschillende figuren van Pierre Caille verwerkt. Ze zijn werkelijk pareltjes, net als de twee grote keramiekfiguren op sokkel in de erehal en de decoratieve panelen waarin hij zijn eigen ontwikkelde inlegwerktechniek voor het eerst op grote schaal kon toepassen.

Je merkt het, het Kursaal zit vol boeiende verhalen. Zoals hoe het werk van Edgard Tytgat 20 jaar in het Thermae Palace hing en medewerkers het vrouwelijk naakt bedekten, hoe het werk na heel wat overleg achter de schermen te voet terug naar zijn oorspronkelijke plaats werd gebracht en ondertussen terug prachtig gerestaureerd werd.

Het Kursaal wil zijn artistieke roots meer dan ooit terug laten leven zoals architect Léon Stynen het voor ogen had. Sinds de heropening van het Kursaal in december 2004 mag het Kursaal jaarlijks gemiddeld 250.000 bezoekers verwelkomen tijdens meer dan 150 events verspreid over meer dan 250 dagen. Van zodra er terug congressen en evenementen kunnen doorgaan wil het Kursaal de bezoekers de kans geven om ook een tour door het gebouw te doen langs alle verborgen parels.